%0 Journal Article %T ارزیابی روند فصلی شاخص هواویز (AI) ایران مبتنی بر داده ‏های ماهواره ‏ای Nimbus 7، Earth Probe، و Aura %J پژوهش های جغرافیای طبیعی %I دانشگاه تهران %Z 2008-630X %A داداشی رودباری, عباسعلی %A احمدی, محمود %A شکیبا, علیرضا %D 2020 %\ 03/20/2020 %V 52 %N 1 %P 51-64 %! ارزیابی روند فصلی شاخص هواویز (AI) ایران مبتنی بر داده ‏های ماهواره ‏ای Nimbus 7، Earth Probe، و Aura %K آزمون من- کندال (MK) %K ایران %K سنجندة OMI %K سنجندة TOMS %K شاخص جذب هوایز (AAI) %R 10.22059/jphgr.2020.279630.1007366 %X هدف از این پژوهش ارزیابی روند شاخص هواویز (AI) فصلی در ایران است. در این راستا، داده‏های سنجندة TOMS دو ماهوارة Nimbus 7 و Earth Probe و سنجندة OMI ماهوارة Aura اخذ شد و از آزمون ناپارامتریک من- کندال (MK) برای شناسایی روند شاخص هواویز استفاده شد. نتایج نشان داد داده‏های سنجندة TOMS ماهوارة EP برای مطالعة روند مناسب نیست، زیرا از سال 2001 داده‏های این سنجنده کالیبراسیون نمی‏شود. بیشینه و کمینة روند شاخص هواویز ایران به‏ترتیب برای سنجندة OMI و TOMS ماهوارة Nimbus 7 محاسبه شد. در فصل بهار به‏دلیل فعال‏شدن چشمه‏های گرد و غبار از مناطقی با روند کاهشی کاسته شد و بر مناطقی با روند افزایشی افزوده شد. بیشینة روند افزایشی معنی‏دار و همچنین بیشینة مقدار متوسط شدت روند شاخص هواویز (AI) براساس سنجندة OMI در فصل پاییز محاسبه شد. روند افزایشی شاخص هواویز (AI) در ایران به‏دلیل شرایط محیطی (خشک‏سالی و تغییرات کاربری اراضی) و آب و هوایی (باد شمال تابستانه، الگوهای دینامیکی و حرارتی غرب آسیا، و کم‏فشار حرارتی سِند) است. مقایسة داده‏های ماهواره‏ای با داده‏های ایستگاه‏های همدید گرد و غبار در پهنه‏های مختلف آب و هوایی نشان از تطابق داده‏های ماهواره‏ای و زمینی دارد. %U https://jphgr.ut.ac.ir/article_75679_161940b9eac4796fd00977ba895e8b5b.pdf