ژئومورفولوژیستها برای نمایش ناهمواریها و اشکال ژئومورفیک سطح زمین از مدلهای مختلفی استفاده میکنند؛ یکی از پُرکاربردترین آنها مدل سایه- روشن است که با تابش فرضی نور از یک منبع از آن برای تشخیص و نمایش عوارض مختلف ژئومورفیک و فرمهای خطی استفاده میشود. ثابتبودن منبع نور و تنوع و پیچیدگی سطوح زمین در بسیاری مواقع مدلها و الگوریتمهای استاندارد را با محدودیت روبهرو و تفسیر عوارض سطح زمین را دشوار میکند. برای تصحیح، بهبود، و نمایش هدفمند توپوگرافی از مفهومی با نام «مورفولوژی نوری» استفاده شد. مؤلفههای ژئومورفولوژیکی مانند شیب، جهت شیب، فراوانی، و توزیع جهات و میزان و نوع همگرایی- واگرایی سطوح زمین مد نظر قرار گرفت. از چهارده مدل مختلف انحنا و شش مدل نوسان زوایای آزیموتی و سمتالرأسی برای آشکارسازی و تصحیح نمایش عوارض استفاده شد. آنالیز جهتی، مورفولوژیک، و کنتراست بر روی همة مدلها انجام و با نتایج مدل استاندارد مقایسه شد و نحوة عملکرد و ارتباط هر یک با لندفرمها تحلیل شد و کاربردهای رایج آنها در شناسایی لندفرمها تحلیل گردید. همة مدلها در محیط پایتون اجرا و توسط واسط گرافیکی پایتون طراحی شد. نرمافزار Optical Morphology برای اجرای همة مدلها ارائه شد.